عنوانش را بگذارید چیزی شبیه برزخ...

دیروز دیدم ات در مطب (متخصص زنان) پهلویم نشسته بودی

 چهره ات گرفته بود صورتت پر از چین و چروک و موهایت که تک و توک سفید شده بودند

                                                                     وصدایت که می لرزید...

بی مقدمه گفتی...که این بار هم نشد

ومن با تعجب نگاهت کردمو نپرسیدم چیزی

 اخر نگران بغضت بودم که بترکد

 ولی خودت بودی که گفتی:این دفعه ی یازدهم بود  پرسیدم سقط کردی؟سرش را تکان داد یعنی که بله

بعد زیر لب زمزمه کرد که :هر بار مادر شدم و نشدم /سیسمونی خریدم از عروسک وماشین تا روتختی  های صورتی وابی /هر بار خندید م و ذوق کردم و هر بار فکر کردم که این بار اخر است وتا چند ماه دیگر کودکم را در اغوش خواهم گرفت /لالایی های من در گوشش و صدای خنده هایش در گوشم/ولی امان و افسوس از قلبی که در ماه ۵ از کار می افتد/ ودلیلی که نامعلوم است .../ومن برزخ همیشگی ام...

دیگر نمیشنیدم و او هم دیگر نمیگفت تنها اشکهایمان جاری بود

 وخودش که زیر لب میگفت:خدایا رحم خدایا رحم /من که بنده ی بدی نبودم

*

 مثنوی هفتاد من کاغذ است داستان زنانی که دیروز دیدمشان

زنانی ناامید در عین امیدواری به اینده

فقط در انتظار گوشه چشمی / توجهی / نظری از جانب هم او که بگوید کن فیکون