بسم رب الحسین

 دلم نمی خواهد باور کنم این روز ها خیلی از چیزهارا

            ولی مگر میشود

 ...وقتی تصاویر هی در مقابل چشمانت رژه میروند...

برادران و خواهرانت را که به جان هم افتاده اند....

وتو گنگ و مات تصاویر

.....دلت میخواهد باور نکنی

 که این روزها کسی حاضر به شنیدن حرف کسی نیست...

 که این روز ها تنها مشت های گره کرد ه ا ست که مقابل هم قرار میدهیم...

دیگر کسی حرف نمیزند

     دیگر کسی حرف نمیشنود

            انگار که دیگر به راستی حرفی نمانده بین ما و شما ...

ولی مگر تو همان هم دانشکده ای من نیستی ...وتوی دیگری هم محله ای ام... و تو هم شهری ام... و تو ...هم میهنم...هم مذهبم هم کیشم ...تو بگو پس چرا اینهمه جدایی ؟

 چه کسی خواست من و تو ما نشویم خانه اش ویران باد....حالا از دید من و تو اون هر کسی میتونه باشه ...مهم اینکه من و تو دوباره ما بشویم ...