چقدر زود بزرگ شدیم...

به نام خدا

 هفته دیگر عروسی میناست

 یکی از بهترین دوستانم

ااز یک طرف خوشحالم از یک طرف غمگین ولی بیشتر از همه چیز وقتی که خوب فکر میکنم  بهت زده ام

از اینکه چقدر زود بزرگ شدیم ....حالا هر کدام از ما برای خودش خانم یک خانه است ...این روز ها وقتی که دور هم جمع میشویم دیگر صحبتهایمان مثل قبل نیست ...رنگ و بوی زنانه گرفته است...گاهی برایمان خنده دار است که از شوهر هایمان حرف میزنیم ...وشاید چند سال بعد از بچه هایمان برای هم بگوییم ...و شاید چندین سال بعد ماهم بخشی از وبلاگ بچه هایمان شویم...خلاصه روزگار قریبی است به هر نحوی هر کدام از ما وارد میدان زندگی شده اند و دیگر ان دختر دبیرستانی های پر شور و شر نیستند....

 سحرکه ازدواج کرد ورفت مالزی و دل ما را هم با خودش برد

فاطمه که بلاخره با تمام سختی ها عاشقانه با همسرش زندگی میکند

ان یکی فاطمه که من واقعا کسی را به جز همسرش در کنار او نمی توانستم تصور کنم هم از لحاظ ظاهر هم باطن جفت همند

ومینا که از صمیم قلب ارزوی خوشبختی اش را دارم

و می مانند لیلا و نسیبه که ازدواج نکرده اند وهمیشه غر غر میکنن که ...اه باز نشستید از شوهراتون میگید حالمون به هم خورد ...که امیدوارم هر چه زودتر به اون چیزی که میگن مصیبت و بدبختی دچار بشن (ازدواج کردن)که دیگر از حر فهای ما حالشان به هم نخورد!

وراستی خود من که تا ۲ماه دیگر پیوند زندگی ام ۳ سالگی اش تمام میشود...