یک شاخه رز ...یک شعر ... یک لیوان چایی

تا نگاه میکنی وقت رفتن است ناگهان چقدر زود دیر میشود

یک شاخه رز ...یک شعر ... یک لیوان چایی

تا نگاه میکنی وقت رفتن است ناگهان چقدر زود دیر میشود

یک ان شد این عاشق شدن...

به نام او

 بی تو تمام میشوم

 بی تو سراب میشوم

       هر نفسم بدون تو

                           فعل حرام میشود

مامن جان من تویی

 روح وروان من تویی

 زندگی ام بدون تو

                     عین گناه میشود


ایا میتوان فاصله ها را از میان برداشت

در روزگاری که

حتی

من و تو با فا صله از کنار هم رد میشویم


رو بروی اینه مینشینم رژ لب را بر میدارم صورتی است

                                                   بی رنگ است

دو سه بار می مالمش بر روی لبانم

                     شب که در را به رویت باز میکنم

                       نگاهم میکنی می خندی ومی گویی

                                                   چرا خودت را سیاه کرده ای!


تیک تیک ساعت

صدای پای هم سایه

بوق ماشینها

ریزش باران

 رعد و برق اسمان

              هیچ کدام به اندازه سکوت تو سر وصدا به پا نمیکنند!


ای همه کارو کسم

بی تو نمونده نفسم

کاش که تموم زندگیم

میشد همون یک نفسم


پانویس:

خیلی ادعایی ندارم ولی همراهیتون توی نظر دادن من رو واقعا کمک میکنه پس برای کمک به یه دوست بسم ا...تا بعد